พริบตา

ในคืนที่เงียบเหงา ที่ไม่มีแม้แสงไฟ
在沒有一絲燈光及寂寞的夜晚
อยู่บนถนนที่ยาวไกล เหม่อมองออกไปสุดสายตา
徘徊在漫長道路上望著視線的盡頭出神
สิ่งดีๆ ที่หายไป กับความหม่นหมองของดวงจันทร์
遺失的美好與月亮的憂愁一起消失
วุ่นวายสับสนมารวมกัน
凌亂複雜凝聚一起
แต่ว่าฉันยังคงต้องเดินทาง
然而我還需繼續前行
วันและคืนมีความต่าง
白天與黑夜總有差別
จะสุขจะเศร้าอะไร ก็เพียงแค่พริบตา
痛苦悲傷也僅僅是一瞬間
หากจะรอจนเช้า
假設要等到天亮
ค่ำคืนที่มืดมิดฉันเดินออกไป
黑暗封閉我出行的夜晚
ความเหงาเข้าปกคลุมฉัน
寂寞他侵入籠罩著我
ฉันได้แต่กลัวเพราะฉันไม่มีใคร
我得獨自畏懼因為我孤身一人
ไม่ว่าจะหันไปทางใด มองไปบนฟ้าไม่มีแม้แสงจันทร์
不管望向天空的哪個角落都看不到一絲月光
แล้วเจ้าดวงอาทิตย์แค่เพียงอึดใจ
太陽他僅是在一息尚存間
สาดแสงทองส่องให้ฉันเห็นตอนเช้า
照射十萬光伏讓我看見天日
ช่างแสนสบายใจ
極其心曠神怡
ปลดปล่อยเอาความกลัวทิ้งไป
釋放自己把畏懼丟棄
แค่ให้เวลาเปลี่ยน
不過給時間改變而已
ไม่เจอคงไม่ เห็นความต่าง
不親所見仍然沒有區別
จากคืนมืดมิดที่ยาวนาน
來自漫長黑暗的夜晚
เปลี่ยนเป็นท้องฟ้าที่ใสสว่าง
轉變成晴朗的天空
เป็นธรรมดาที่โลกต้องหมุนไป
是世界要循環的平凡
วันและคืนมีความต่าง
白天與黑夜總有差別
จะสุขจะเศร้าอะไร ก็เพียงแค่พริบตา
痛苦悲傷也僅僅是一瞬間
หากจะรอจนเช้า
假設要等到天亮
ค่ำคืนที่มืดมิดฉันเดินออกไป
黑暗封閉我出行的夜晚
ความเหงาเข้าปกคลุมฉัน
寂寞他侵入籠罩著我
ฉันได้แต่กลัวเพราะฉันไม่มีใคร
我得獨自畏懼因為我孤身一人
ไม่ว่าจะหันไปทางใด มองไปบนฟ้าไม่มีแม้แสงจันทร์
不管望向天空的哪個角落都看不到一絲月光
แล้วเจ้าดวงอาทิตย์แค่เพียงอึดใจ
太陽他僅是在一息尚存間
สาดแสงทองส่องให้ฉันเห็นตอนเช้า
照射十萬光伏讓我看見天日
ช่างแสนสบายใจ
極其心曠神怡
ปลดปล่อยเอาความกลัวทิ้งไป
釋放自己把畏懼丟棄
แค่ให้เวลาเปลี่ยน
不過給時間改變而已
ค่ำคืนที่มืดมิดฉันเดินออกไป
黑暗封閉我出行的夜晚
ความเหงาเข้าปกคลุมฉัน
寂寞他侵入籠罩著我
ฉันได้แต่กลัวเพราะฉันไม่มีใคร
我得獨自畏懼因為我孤身一人
ไม่ว่าจะหันไปทางใด มองไปบนฟ้าไม่มีแม้แสงจันทร์
不管望向天空的哪個角落都看不到一絲月光
แล้วเจ้าดวงอาทิตย์แค่ เพียงอึดใจ
太陽他僅是在一息尚存間
สาดแสงทองส่องให้ฉันเห็นตอนเช้า
照射十萬光伏讓我看見天日
ช่างแสนสบายใจ
極其心曠神怡
ปลดปล่อย เอาความกลัวทิ้งไป
釋放自己把畏懼丟棄
แค่ให้เวลาเปลี่ยน
不過給時間改變而已