Primavera

Todo o amor que nos prendera
Como se fora de cera
Se quebrava e desfazia
Ai funesta primavera
Quem me dera, quem nos dera
Ter morrido nesse dia
E condenaram-me a tanto
Viver comigo meu pranto
Viver, viver e sem ti
Vivendo sem no entanto
Eu me esquecer desse encanto
Que nesse dia perdi
Pão duro da solidão
É somente o que nos dão
O que nos dão a comer
Que importa que o coração
Diga que sim ou que não
Se continua a viver
Todo o amor que nos prendera
Se quebrara e desfizera
Em pavor se convertia
Ninguém fale em primavera
Quem me dera, quem nos dera
Ter morrido nesse dia
Cała ta miłość, co nami zawładnęła
To niczym być zrobionym z wosku
Byłem złamany i niespełniony
Ach, zgubna wiosno
Jak sobie życzę, jak sobie życzę
By umrzeć tamtego dnia
I skazany byłem
By wypłakać życie ze mnie
By żyć, by żyć bez ciebie
Żyć i nie, jednakże,
Zapominając o tym oczarowaniu
Które straciłem tego dnia
Suchy chleb samotności
Jest jedyną rzeczą, którą dostajemy
By być nakarmionym
Co znaczy jeśli serce
Mówi tak lub nie
Jeśli utrzymuje się przy życiu
Cała ta miłość, co nami zawładnęła
Była złamana, była niespełniona
W strachu była zmieniona
Niech nikt nie mówi o wiośnie
Jak sobie życzę, jak sobie życzę
By umrzeć tamtego dnia
Spring
All the love that had tied us,
as if it was of wax,
was breaking and crumbling down.
Ai, tragic Spring
how I wish, how I wish that we
had died on that day
And I was comdemd to so much
to live with my crying
to live, to live, and without you
Living, however without
forgetting the enchantment
that I lost that day
Hard bread of loliness
that’s all we get
that’s all we are given to eat
What does the heart matter,
whatever it says, yes or no,
if it keeps on living
All love that had tied us,
was breaking and crumbling down,
was turning into dread
No one should talk to about Spring
how I wish, how I wish that we
had died on that day.