ร่ม

ฝนพรำ หยดน้ำก็โปรยลงถนน
ทำให้ทุกคนหยุดอยู่ตรงนั้น ไม่มีใครก้าวเดินไป
โชคดีที่ฉันยังเก็บมันเอาไว้
ฉันยังมีร่มคันใหญ่ ไม่ต้องกลัวจะเปียกกาย
แต่เพียงคนเดียวก้าวเดินไป
ตัดตัวเองจากโลกรอบกาย
ร่มของฉันก็คงไม่มีความหมาย
ใต้ร่มคันนี้มันยังมีพื้นที่ว่างพอ
อยากจะขอสักคนเข้ามาอยู่ กับฉัน
อยู่ด้วยกัน ท่ามกลางหยดฝน
ร่มคันนี้ มันมีไว้สำหรับคนสองคน
ไม่ว่าลมฝนจะพัดกระหน่ำ สักเพียงไหน
ถ้ามีคนเดินไปด้วยกัน ก็คงอุ่นใจ
ฝนพรำ แต่โลกก็ยังคงสวยงาม
มีใครคนหนึ่งเดินเข้ามาถาม ว่าร่วมทางกับเขาไหม
เค้าดูไม่ค่อยมั่นใจ ท่าทีของเค้าเขินอาย
แต่แววตาคู่นั้น เหมือนจะมีความหมาย
ว่าใต้ร่มคันนี้มันยังมีพื้นที่ว่างพอ
อยากจะขอสักคนเข้ามาอยู่ กับฉัน
อยู่ด้วยกัน ท่ามกลางหยดฝน
ร่มคันนี้ มันมีไว้สำหรับคนสองคน
ไม่ว่าลมฝนจะพัดกระหน่ำ สักเพียงไหน
ถ้ามีคนเดินไปด้วยกัน ก็คงอุ่นใจ
ใต้ร่มคันนี้มันยังมีพื้นที่ว่างพอ
อยากจะขอสักคนเข้ามาอยู่ กับฉัน
อยู่ด้วยกัน ท่ามกลางหยดฝน
ร่มคันนี้ มันมีไว้สำหรับคนสองคน
ไม่ว่าลมฝนจะพัดกระหน่ำ สักเพียงไหน
ถ้ามีคนเดินไปด้วยกัน ก็คงอุ่นใจ
(เป็นเวลาที่ช้าๆ เป็นเวลาที่ประทับใจ)
อยากจะขอให้เธอเข้ามาอยู่กับฉัน
อยู่ด้วยกันท่ามกลางหยาดฝน
(โชคร้ายที่เจอกับลมฝน โชคที่เธอมาเดินด้วยกัน)
ไม่ว่าลมฝนจะพัดกระหน่ำ สักเพียงไหน
ถ้ามีเธอเดินไปด้วยกัน ฉันก็คงสุขใจ