ไม่รู้จบ

ไม่รู้จบ
不懂得停下
เกลียดตัวเอง เกลียดจริงจริง
討厭這樣的自己真的討厭
เกลียดตัวเอง ที่สมองดี ที่มันช่างจำ
討厭仍清晰記著一切的自己
เบื่อตัวเอง เบื่อจริงจริง
厭煩這樣的自己真的厭煩
ที่ยังจม อยู่แต่เรื่องนี้ อยู่ซ้ำซ้ำ
一直徘徊在過去無法前進
ก็ผ่านไปแล้ว มันตั้งนานแล้ว
都成為往事過去好久了
ก็ผ่านไปแล้ว มันตั้งนานแล้ว
都成為往事過去好久了
ทำไมไม่ลืมเธอสักที
為什麼還是無法忘記你
ก็จบไปแล้ว เธอจากไปแล้ว
都結束了你已經離開了
เธอเปลี่ยนไปแล้ว แล้วทำไมยังจำ
你已經變了為什麼我還是記著你
คิดถึงซ้ำ ซ้ำอยู่อย่างนี้
反反复复總是想起你
เกลียดความทรงจำ ที่มันฝังในใจ
討厭這些深埋於心的記憶
มันแทงหัวใจ และทารุณเหลือเกิน
幾乎佔據了整顆心這對我太過殘忍
เกลียดคนคนเดียว ที่ทำให้ไม่…ลืม
討厭這樣的自己不讓我的心...忘記
ทั้งทั้งที่เจ็บ แต่ทำไมไม่จบ
明明知道會痛苦但為什麼還不停下
วันเวลาอันยาวนานที่ผ่านมานั้น
過去的日子時間的流逝
มันไม่ได้ช่วยอะไรให้มันดีขึ้นมาได้เลย
都無法讓我有一絲好轉
และไม่เคยมีวันไหนเลยแม้แต่วันเดียว
沒有哪一天哪怕就一天
ที่ฉันจะไม่เสียน้ำตาไปกับมัน
我可以不因為你流淚的
อะไรอะไรที่ว่าทรมาน
比起那些稱作“痛苦”的事
แต่ว่าการไม่มีเธอรู้ไหมว่ามันทรมานยิ่งกว่าไหนไหน
我失去了你的痛要再痛上千倍萬倍
มันคงไม่มีใครเข้าใจเลยว่าฉันเสียใจแค่ไหน
也許沒有人能真正知道我到底有多痛
ก็ผ่านไปแล้ว มันตั้งนานแล้ว
都成為往事過去好久了
ก็ผ่านไปแล้ว มันตั้งนานแล้ว
都成為往事過去好久了
แล้วทำไม…ยังไม่ลืมเธอ…สักที
為什麼還是無法忘記你
ก็จบไปแล้ว เธอจากไปแล้ว
都結束了你已經離開了
เธอเปลี่ยนไปแล้ว เธอจากไปแล้ว
你已經變了你已經離開了
แล้วทำไมยังคิดถึงซ้ำซ้ำอยู่อย่างนี้
為什麼我還是這樣反反复复想念著你
เกลียดความทรงจำ ที่มันฝังในใจ
討厭這些深埋於心的記憶
มันแทงหัวใจ และทารุณเหลือเกิน
幾乎佔據了整顆心這對我太過殘忍
เกลียดคนคนเดียว ที่ทำให้ไม่…ลืม
討厭這樣的自己不讓我的心...忘記
ทั้งทั้งที่เจ็บ แต่ทำไมไม่จบ
明明知道會痛苦但為什麼還不停下
ไม่เคยรู้เลยจริงจริง ว่าถูกทิ้งมันเจ็บปวด
從來都不知道被拋棄會這麼痛
มันโหดร้าย…ขนาดนี้
原來是這麼的...殘忍
หลับก็ฝันเรื่องเดิมเดิม ตื่นก็คิดเรื่องเดิมเดิม
睡時夢到往事醒時又想著往事
และไม่รู้เมื่อไรจะหลุดพ้น
不知道什麼時候才能真正擺脫
เกลียดความทรงจำ ที่มันฝังในใจ
討厭這些深埋於心的記憶
มันแทงหัวใจ ทารุณเหลือเกิน
幾乎佔據了整顆心這對我太過殘忍
เกลียดคนคนเดียว ที่ทำให้ไม่…ลืม
討厭這樣的自己不讓我的心...忘記
มันทำให้เจ็บ แต่ทำไมไม่จบ
那會痛苦但為什麼我還是不停下
เกลียดความทรงจำ ที่มันฝังในใจ
討厭這些深埋於心的記憶
มันแทงหัวใจ ทารุณเหลือเกิน
幾乎佔據了整顆心這對我太過殘忍
เกลียดคนคนเดียว ที่ทำให้ไม่…ลืม
討厭這樣的自己不讓我的心. ..忘記
มันทำให้เจ็บ
那會痛苦
เหมือนว่าเราต้องเจ็บ ต้องเจ็บจนไม่รู้จบ
就好像我就是得承受痛苦得痛到我不懂得停下