İnsan Gelir İnsan Geçer

Bir muammada buldum kendimi,
Bilmediğim elleri aşar bendimi,
Dokunur bana, yalnızlığıma.
Sıkıca sarar tütününü,
Hiç esirgemez kötü sözünü,
Dokunur bana, sakladıklarıma.
Özenle dokunmuş bir kilim,
Uzandım dizlerine.
Özüyle çakışmış ben kimim?
Kimim ki uzandım gizlerine?
İnsan gelir, insan geçer.
Çık hücrenden, ruhun' göster.
Ya da en tepesinden ,
Bana hep baktığın yerden
Düş!
Korkaklığın pınarından
Ekinsiz bostanıma
Düş,
Kollarıma…
Dokun bana, korkularıma
İlmik ilmik bilir beni
Ama anlatmaz bana derdini,
Dokunur bana, sancılarıma.
Melankolik yazı güzü,
Belki yalan sazı sözü,
Dokunur bana, sakladıklarıma.
Yerim bir, göğüm bir, canım bir seninle.
İnsan gelir, insan geçer…