หยาบและห้าว

มาเพื่อตามหาพเนจรไร้ศรัทธา
ในที่สุดก็เหมือนที่คุณว่า
เอาอะไรกับโชคชะตา
ที่รัก ช่างเหนื่อยล้าเพราะจำนนกับเวลา
ในที่สุดก็เหมือนที่คุณว่า
ยอมรับไปก้มหน้าไม่สบตา
รู้แลัวต้องกลับแต่ยังก่อน ยังก่อน
ความหวังที่มีโดนกรุงเทพ ฯ ริดรอน
ช้าหรือเร็วก็แค่เรื่องเศร้าเรื่องหนึ่ง
รู้ไปทำไมตอน จบมันไม่ซึ้ง
สบถแบบติดตลกให้กับความห้าวที่ไม่ยอม
เอาเข่าเช็ดน้ำตามึงไม่จำเป็นต้องมาปลอบ
กี่พันปัญหา-นิ่งไว้คือทางออก