นิทานหิ่งห้อย

ไขว่คว้าหาทางหลุดพ้น ในคืนมืดมนไร้จันทร์
ดูแววตาคู่นั้นหมดสิ้น กำลังก้าวไป
หิ่งห้อยเห็นแมงมุม เจ้าเดินหลงทางไกล
ช่างดูโชคร้าย จึงเกิดความสงสาร
อาสาช่วยส่อง นำทาง ให้แสงในความมืดมน
ใช้แสงอุ่นๆ เวียนวน เมื่อเห็นแมงมุมหนาวสั่น
ทุมเททั้งกายใจ ขอทำหน้าที่แทนจันทร์
ให้แมงมุมนั้น ได้กลับบ้านปลอดภัย
ใกล้กันหัวใจยิ่ง กอใยสัมพันธ์
ไม่รู้ความรักมันเกิดตอนไหน
ถึงจะไม่รู้ตัว แต่รู้ว่าช่างสุขใจ
ยามเป็นแสงไฟส่องนำทาง
ก็รู้ว่าเราต่างกัน ไม่ช้าก็คงห่างไกล
แต่เสียงหัวใจสั่งปีกบางๆ ให้บินเถอะนะบินไป
ถึงแม้แสงไฟจะจาง ไม่รู้จะดับลงตรงไหน
ก็พร้อมพาเจ้าไปเจ้าแมงมุม
แต่แล้วทุกอย่างก็ฟ้อง เมื่อ ลอยล่องมาถึงรัง
ตัวและปีกบางๆ ถูกรั้งพัวพันสายใย
หิ่งห้อยเห็นแมงมุม ร่าเริงก็หลงดีใจ
ไม่ได้เผื่อไว้ว่ามันคือลางร้าย
ก่อนความรู้สึกสุดท้าย จะลบเลือนไปนิ รันดร์
ก่อนที่คมเขี้ยวจะฝัง ก่อนรักจะจางหายไป
ได้เรียนรู้ความจริง ไม่มีชีวิตใดๆ
ไปกันได้ไกล เมื่อจุดหมายต่างกัน
ใกล้กันหัวใจยิ่งกอใยสัมพันธ์
ไม่รู้ความรักมันเกิดตอนไหน
ถึงจะไม่รู้ตัว แต่รู้ว่าช่างสุขใจ
ยามเป็นแสงไฟส่องนำทาง
ก็รู้ว่าเราต่างกัน ไม่ช้าก็คงห่างไกล
แต่ เสียงหัวใจไม่เคยทวงถาม สิ่งที่ได้ทุ่มเทไป
สุดท้ายแสงไฟที่จาง พลันแสงสว่างมืดดับไป
ดับแสงลงบนใยเจ้าแมงมุม
ก็รู้ว่าเราต่างกัน ไม่ช้าก็คงห่างไกล
แต่เสียงหัวใจไม่เคยทวงถาม สิ่งที่ได้ทุ่มเทไป
สุดท้ายแสงไฟที่จาง พลันแสงสว่างมืดดับไป
ดับแสงลงบนใยเจ้าแมงมุม