มาเด้อขวัญเอ้ย (จาก "ละคร มนต์รักหนองผักกะแยง")

น้ำกะไหลออกตา ขาบ่มีแฮงยาง
โดดเดี่ยวอ้างว้าง หาทางบ่เห็น
สิเฮ็ดจั่งใด ไปต่อบ่เป็น
บทละครที่เขียนให้เล่นๆ กะบ่เป็นคือจังความฝัน

ขอลาออกจากเมืองใหญ่ หวนคืนไปบ้านเฮา
กลับมากอดผู้เฒ่า ที่จากมาโดน

แสงตะเว็นยามเซ้า เคล้าลมพัดจากท้องนา
ไอ ดินกลิ่นฟางบ้านป่า ส้มตำปลาร้ายังอยู่ในใจ

มาเด้อขวัญเอ้ย อีพ่ออีแม่เพิ่นผูกแขนให้
จากนี้สิบ่ไปไส ย้อนว่าหัวใจลูกอยู่อีสาน

ขอลาออกจากเมืองใหญ่ หวนคืนไปบ้านเฮา
กลับมากอดผู้เฒ่า ที่จากมาโดน

แสงตะเว็นยามเซ้า เคล้าลมพัดจากท้องนา
ไอดินกลิ่น ฟางบ้านป่า ส้มตำปลาร้ายังอยู่ในใจ

มาเด้อขวัญเอ้ย อีพ่ออีแม่เพิ่นผูกแขนให้
จากนี้สิบ่ไปไส ย้อนว่าหัวใจลูกอยู่อีสาน

แสงตะเว็นยามเซ้า เคล้าลมพัดจากท้องนา
ไอดินกลิ่นฟางบ้านป่า ส้มตำปลาร้ายังอยู่ในใจ

มาเด้อขวัญเอ้ย อีพ่ออีแม่เพิ่นผูกแขนให้
จากนี้สิบ่ไปไส ย้อนว่าหัวใจลูกอยู่อีสาน

อยู่ไสกะบ่คืออยู่บ้าน ไทอีสานบ้านเฮา